ر لیست ده تایی ستارههای پر نور آسمان به ردهی هفتم رسیدم. هفتمین ستارهی پر نور آسمان باز هم به صورت فلکی جبار تعلق دارد؛ رجلالجبار.
نام دیگر |
بتای جبار، پای شکارچی |
فاصله (سال نوری) |
۷۷۳ سال نوری (به طور تقریبی) |
صورت فلکی |
جبار |
قدرظاهری |
۰/۱۲ |
رده طیفی |
B |
قدر مطلق |
۷/۸۴- |
درست است که این رجلالجبار ستارهی بتای صورت فلکی جبار است ولی معمولاً درخشانتر از ابطالجوزا (آلفای جبار) است. بهتر است این طور بگویم با توجه به اینکه رجلالجبار یک ستاره متغییر نامنظم با دامنهی تغییرات قدری زیاد است میتواند در فهرست ما بین ردهی ۶ تا ۱۱ باشد. در واقع این ویژگی اصلی غولهای سرخ در حال مرگ است. اما علت نامگذاری ابطالجوزا به عنوان ستارهی آلفای جبار هم میتواند همین موضوع باشد یعنی در زمان ثبتش در اوج روشنایی بوده است البته شاید هم اخترشناسان واقعاً در تعیین درخشندگیاش اشتباه کرده باشند.
رجل الجبار یک منظومهی دوتایی است. در واقع یک اَبَرغول آبی-سفید با تغییرات قدری خیلی جزیی است. در نزدیکی این ستاره، جرم غیرستارهای معروف به نام سحابی بازتابی جادوگر (IC 2118) هم قرار دارند که سوژهی عکاسان اعماق آسمان به شمار میرود؛ در سمت دیگر آن هم سحابی جبار قرار دارد. با توجه به قدر مطلق این ستاره میتوانیم دریابیم این ستاره جزو پرنورترین ستارههای کهکشان است. جالب است بدانید رجلالجبار و ابط الجوزا دو ستارهی اَبَرغول درصورت فلکی جبار هستند که اولی بسیار جوان و دیگری بسیار پیر است یعنی در دو سوی طیف زندگی قرار دارند.
در تصویر پایین اندازهی رجلالجبار با خورشید را مقایسه کنید.